Gemideki Hayal ve Gerçek

 

Gemide. Durgun!
Uğultulu rüzgarlar içinde doğdum.
Bu geminin içinde doğdum.
Geldiği günde, gemide yokken ben vardım.
Gittiğim günde de gemide varken yok gibiyim.

Ama artık kimse dayanamadı durgun sulara,
Derken, son mürettebattan birisi, kısık sesle;
O kamarada, ilk bütünlük, anne varmış!
                    

dağılan saçları,  

                      kuralları,
                                  -gelmez, unuttu bizi!-

''Genç oğlan unut bu gemiyi', atla! dedi, adam.

Doğayı bilen, 

                     Kamaraya kilitleyenlerden.

Koro: 

Erkekler kilitledi onu kamaraya erkekler!

Gemide kimse yok ama bir tuhaflık var;
Bunca dalgalar içinde, bu gemi ayaktaysa.
Kaptanın varlığı bağlı bu gemiye.
Kaptan yok ise, gemi de yok!

Kelimelerin gemisindeyiz!

Bir kadın kollarının altında, artık sahipsiz değil bu gemi!

Kamaradan çıktı, hakikat!
Haydi, çekelim ileriye!
Bulanık sulardan, limanlara,
Bir kaptanın dümeninde, canlanıyor kelimeler!

İleri, 

       Arkadaşlar,

                         Kardeşler, İ-leri! İ-leri!

Ne yavaş ne hızlı, tekrarın farka,
Aynının, dönüşe geçtiği.